...

Ne kadar güzel insanlara gülücük dağıtmak... hoşgörülü, anlayışlı ve sabırlı olmak. Biraz tebessüm hepsi o kadar.
           Herkez kendi içinde bir yaşam savaşında, herkezin ayrı bir hikayesi var. O halde bir tebessümle destek olmaktan daha güzel ne var!

Kızıma...

Annelik uyanmaktır ve hep uyanık kalmak. Çocuklar uyandırır. Ne kadar çok sevebilecek ve aslında ne kadar kolay affedebilecek bir insan olduğumuz gerçeğine. İyi multipolar olmak dileğiyle...

...

         Çocuk artık sizin memleketinizdir... esirliğiniz ve hürriyetinizdir.

İhmal...

      Yazılacak çok şey varken yazamamak..ihmal etmek.ihmal..ihmal. neden çünkü fotoğraf makinesi bozuk ve yenisini henüz alamamak..o da ihmal..ihmal. fotoğrafsız yazılarda bana sanki eksik gibi geliyor.illaki yazılar karelenecek. Ama bir şekilde yazmak gerek çünkü vakit geçer geçer ve gider. O hiç ihmal etmez geçip gitmeyi. İlerde durumun okumasını istediğim yazıları çok ihmal ettim yani yine ihmal. E bu şekilde devam etmek gerek şimdilik. Çünkü hayata bir çentik atamamanın üzüntüsü daha ağır basıyor. Ve zaman…ne kadar da kıymetli. Öyle ki uykuyla geçen vakit bile zarar diyorum çoğu zaman.

                                Durum hızla büyürken, ve onun karakterine hayranlığım giderek artarken...