Bazen bakıyorumda küçük yavruyu koruyum derken büyük yavruyu küstürüyorum. Bugünlerde okadar çok gözgöze geliyoruz ki. Öyle bir anki gözlerimin yandığını hissediyorum gözlerindekiyle çarpışınca. Kalbimin içine doğru burkulma fena halde ilerliyo.
Nasıl koruycaz onları bizden ve de birbirlerinden. İnce detaylar bunlar ama o gözlerdeki hayal kırıklığını, donup kalmayı görünce... Sanki o anda dünyam gözlerinin etrafında dönüyor. Anne diye çığlık atıyormuş gibi. İçim buruk.
Her daim sakinliği korumak ve bolca empati yapmak gerekiyor. Biraz daha dikkat anne! Zor zanaat annelik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder