Çocuğum; vatanım...
Hiçbir şey eskitmiyor...
hep aynı his, ama her defasında farklı his...
Hep yeniymiş gibi ilkmiş gibi...
Yoksa uyuya kaldığında odada, birbirini çağırıp;
Şuna bi bak ya.. deyip
Seyre dalar mı insan...
Ciğerlerini yeniden yeniden doldurur mu?
Çocuklarımız, hem esaretimiz hem özgürlüğümüz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder